علائم اتیسم در کودکان چیست؟
اختلال اتیسم (اوتیسم) طیفی از اختلالات رشدی عصبی است که از علائم آن نقص در مهارت های کلامی، اجتماعی، غیر کلامی،حرکتی و ..است. با وجود اینکه افزایش آگاهی و اطلاعات رسانی در جامعه به مراتب از قبل بیشتر شده است اما متاسفانه بسیاری از کودکان اتیسم ۶ یا ۷ ساله تشخیص درست و به موقعی را دریافت نمی کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر به کاردرمانی اوتیسم مراجعه کنید.
در دنیای امروز با وجود تحقیقات فراوان هنوز درمان قطعی و استانداردی برای درمان اتیسم (Autism treatment) یافت نشده است؛ اما روش‌ها و راهکارهای فراوان و متنوعی برای کاهش علائم و افزایش توانایی افراد مبتلا به اتیسم وجود دارند که کمک چشمگیری می‌کنند. البته باید در نظر داشت که تمامی این روش‌های کاربردی در طلایی‌ترین زمان عمر افراد اتیستیک جوابگو هستند و پس از آن تاثیر آن‌چنانی نخواهند داشت.
نشانه های اوتیسم در کودکان چیست؟
اوتیسم یا درخودماندگی یک اختلال رشد است که در سه سال اول زندگی ظاهر می گردد. این بیماری با تاثیر بر روی مغز کودک، رفتارهای اجتماعی و مهارت ارتباط برقرار کردن را مختل می کند. از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر است. کودکان به مرور که بزرگ می شوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند و در ۱.۵ سالگی ۳-۲ کلمه را با هم ترکیب می کند اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند. ۵۰ % از کودکان اوتیستیک قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به کار بردن ضمیر “من” از ویژگی های کلامی این کودکان است. کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند. در واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. برای کسب اطلاعات بیشتر به گفتار درمانی برای کودکان اوتیسم مراجعه کنید. این کودکان به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی توانند نوبت را رعایت کنند. آنها ارتباط یکطرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد. در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حرکات تکراری دست زدن، پریدن پاسخ های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممکن است در حواس پنجگانه ( بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی و چشایی ) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. برای کسب اطلاعات بیشتر به کاردرمانی حسی مراجعه کنید. هسته مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است. کودکان مبتلا به اوتیسم کودکان سرکشی نیستند که خود رفتارهایشان را انتخاب کرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد کودک شناخته نشده است.
علت بیماری اتیسم در کودکان چیست؟
به نظر می رسد مساله ژنتیک مهم باشد. برای مثال دوقلوها بیشتر دچار این بیماری می شوند تا یک برادر و خواهر. اختلال کروموزومی و مشکلات عصبی در افراد اوتیسمی مشاهده شده است. دیگر علت های این بیماری ( که هنوز به اثبات نرسیده) شامل: رژیم غذایی، تغییرات مجرای گوارشی، مسمومیت با جیوه، عدم استفاده از ویتامین ها و املاح و حساسیت به واکسن است. در موارد دیگر می توان به مادران بارداری اشاره کرد که در زمان بارداری دچار بیماری های عفونی می شوند و نوزاد مبتلا به بیماری اوتیسم شده است. از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می‌دانند. علائم شایع اوتسیم شامل عدم برقراری ارتباط چشمی، ناتوانی کلامی، انواع رفتارها و علائق و بازی های تکراری، تاخیر در یادگیری حرف زدن و صحبت کردن، بی توجهی به احساس درد، تغییرناپذیر بودن، وابستگی شدید به پدر و مادر، عدم ارتباط با دیگران و تداخل در روابط اجتماعی می شود.
بهترین راه درمان اوتیسم چیست؟
کودکان یا بزرگسالانی که درگیر اوتیسم هستند، نیاز به درمان اتیسم تخصصی، نظام‌مند، سیستماتیک و ساختاریافته دارند تا بهترین پاسخ را به درمان نشان دهند. البته هر کودک یا بزرگسالانی که به اتیسم مبتلا است نقاط قوت و چالش‌های منحصر‌به فرد خاص خود را دارد. باید با توجه به این نقاط و چالش‌ها درمان را پیش برد.اگر درمان اتیسم به‌درستی انجام شود تا حد زیادی علائم و نشانه‌هایِ اوتیسم کاهش پیدا می‌کند و فرد عملکرد بهتری در انجام فعالیت‌ها و امور روزانه از خود نشان خواهد داد. نکته‌یِ مهم در درمان افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم این است که هیچ درمان یکسانی برای اختلال طیف اتیسم وجود ندارد؛ هر کدام از این کودکان به یک درمان جواب می‌دهند. هدف از درمان هم به حداکثررساندن توانایی فرد در وجوه مختلف اجتماعی و زندگیِ شخصی فرد است.